Kilka problemów, na które należy zwrócić uwagę podczas odlewania w piasku z krzemianu sodu

1 Jakie czynniki wpływają na „starzenie się” szkła wodnego? Jak wyeliminować „starzenie się” szkła wodnego?
 
Świeżo przygotowana szklanka do wody to prawdziwe rozwiązanie. Jednak podczas procesu przechowywania kwas krzemowy w szkle wodnym ulegnie polimeryzacji kondensacyjnej, która stopniowo polikondensuje się z roztworu właściwego do wielkocząsteczkowego roztworu kwasu krzemowego, a ostatecznie stanie się żelem kwasu krzemowego. Dlatego szkło wodne jest w rzeczywistości niejednorodną mieszaniną złożoną z kwasu polikrzemowego o różnym stopniu polimeryzacji, na którą łatwo wpływa jego moduł, stężenie, temperatura, zawartość elektrolitu i czas przechowywania.

Podczas przechowywania cząsteczki szkła wodnego ulegają polimeryzacji kondensacyjnej do postaci żelu, a jego siła wiązania stopniowo maleje wraz z wydłużaniem się czasu przechowywania. Zjawisko to nazywane jest „starzeniem się” szkła wodnego.

Zjawisko „starzenia” można wyjaśnić następującymi dwoma zestawami danych testowych: szkło wodne wysokomodułowe (M=2.89, ρ=1.44g/cm3) po 20, 60, 120, 180, 240 dniach przechowywania, utwardzone CO2 szkło wodne jest dmuchane Wytrzymałość suchego piasku na rozciąganie spada odpowiednio o 9.9%, 14%, 23.5%, 36.8% i 40%; Niskomodułowy krzemian sodu (M=2.44, ρ=1.41g/cm3) jest przechowywany przez 7, 30, 60 i 90 dni po wysuszeniu. Wytrzymałość na rozciąganie zmniejszyła się odpowiednio o 4.5%, 5%, 7.3% i 11%.

Czas przechowywania szkła wodnego ma niewielki wpływ na wytrzymałość początkową piasku samoutwardzalnego szkła wodnego utwardzanego estrami, ale ma znaczący wpływ na wytrzymałość późniejszą. Zgodnie z pomiarami jest on obniżony o około 60% dla szkła wodnego wysokomodułowego i 15-20% dla szkła wodnego niskomodułowego. . Wraz z wydłużeniem czasu przechowywania zmniejsza się również wytrzymałość resztkowa.

Podczas przechowywania szkła wodnego polikondensacja i depolimeryzacja polikwasu krzemowego przebiegają w tym samym czasie, następuje dysproporcjonowanie masy cząsteczkowej i ostatecznie powstaje układ wielodyspersyjny, w którym współistnieją cząstki kwasu monoortokrzemowego i koloidalnego. Oznacza to, że w procesie starzenia szkła wodnego stopień polimeryzacji kwasu krzemowego jest nieproporcjonalny, a zawartość kwasu monoortokrzemowego i kwasu wysokopolikrzemowego wzrasta wraz z wydłużeniem czasu przechowywania. W wyniku polimeryzacji kondensacyjnej i reakcji depolimeryzacji szkła wodnego podczas przechowywania zmniejsza się siła wiązania, czyli zachodzi zjawisko „starzenia”.

Głównymi czynnikami wpływającymi na „starzenie się” szkła wodnego są: czas przechowywania, moduł i stężenie szkła wodnego. Im dłuższy czas przechowywania, tym wyższy moduł i im większa koncentracja, tym poważniejsze „starzenie”.

Długo istniejące szkło wodne można modyfikować na wiele sposobów, aby wyeliminować „starzenie się” i przywrócić szkło wodne do właściwości szkła do wody świeżej:

1. Fizyczna modyfikacja

Starzenie się szkła wodnego to spontaniczny proces, który powoli uwalnia energię. Fizyczna modyfikacja „starzonego” szkła wodnego polega na wykorzystaniu pola magnetycznego, ultradźwięków, wysokiej częstotliwości lub ogrzewania w celu dostarczenia energii do systemu szkła wodnego i promowania wysokiej polimeryzacji kleju polikrzemianowego. Cząstki ulegają ponownej depolimeryzacji i promują homogenizację masy cząsteczkowej kwasu polikrzemowego, eliminując w ten sposób zjawisko starzenia, które jest mechanizmem fizycznej modyfikacji. Na przykład po obróbce polem magnetycznym wytrzymałość piasku krzemianu sodu zwiększa się o 20-30%, ilość dodawanego krzemianu sodu zmniejsza się o 30-40%, oszczędza się CO2, poprawia się składalność i są dobre korzyści ekonomiczne.

Wadą modyfikacji fizycznej jest to, że nie jest ona trwała, a siła wiązania zmniejszy się podczas przechowywania po obróbce, dlatego nadaje się do użycia tak szybko, jak to możliwe po obróbce w odlewni. Szczególnie w przypadku szkła wodnego o M>2.6 stężenie cząsteczek kwasu krzemowego jest duże, a po modyfikacji fizycznej i depolimeryzacji ulegnie stosunkowo szybkiej polikondensacji. Najlepiej stosować go bezpośrednio po zabiegu.

2. Modyfikacja chemiczna

Modyfikacja chemiczna polega na dodaniu niewielkiej ilości związków do szkła wodnego, wszystkie te związki zawierają grupy karboksylowe, amidowe, karbonylowe, hydroksylowe, eterowe, aminowe i inne grupy polarne, które są adsorbowane na cząsteczkach kwasu krzemowego lub cząsteczkach koloidalnych przez wiązania wodorowe lub statyczne Elektryczność. Powierzchnia, zmienia jej potencjalną energię powierzchniową i zdolność solwatacji, poprawia stabilność kwasu polikrzemowego, zapobiegając w ten sposób postępowi „starzenia”.

Na przykład dodanie poliakrylamidu, modyfikowanej skrobi, polifosforanu itp. do szkła wodnego może osiągnąć lepsze wyniki.

Wprowadzanie materii organicznej do zwykłego lub nawet modyfikowanego szkła wodnego może pełnić różne funkcje, takie jak: zmiana lepkich właściwości płynięcia szkła wodnego; poprawa wydajności modelowania mieszanek szkła wodnego; zwiększenie siły wiązania, aby szkło wodne było całkowicie dodane. Ilość jest zmniejszona; poprawia się plastyczność żelu kwasu krzemowego; wytrzymałość resztkowa jest zmniejszona, dzięki czemu piasek ze szkła wodnego jest bardziej odpowiedni do żeliwa i stopów metali nieżelaznych.

3. Modyfikacja fizykochemiczna

Modyfikacja fizyczna jest odpowiednia dla "starzonego" szkła wodnego i może być używana natychmiast po modyfikacji. Modyfikacja chemiczna nadaje się do przetwarzania świeżego szkła wodnego, a zmodyfikowane szkło wodne może być przechowywane przez długi czas. Połączenie modyfikacji fizycznej i chemicznej może sprawić, że szkło wodne będzie miało trwały efekt modyfikacji. Dobry efekt daje np. dodanie poliakrylamidu do autoklawu w celu modyfikacji „starzejącego się” szkła wodnego. Wśród nich stosuje się ciśnienie i ciśnienie autoklawu. Mieszanie jest modyfikacją fizyczną, a dodanie poliakryloamidu jest modyfikacją chemiczną.

2 Jak zapobiec kredowaniu powierzchni formy (rdzenia) z utwardzonego piasku sodowego CO2?

Po przedmuchaniu piasku sodowo-sodowego stwardniałego CO2 i pozostawieniu go na pewien czas, czasami na powierzchni dolnej formy (rdzenia) pojawi się substancja, taka jak szron, który poważnie zmniejszy wytrzymałość powierzchni tego miejsca i łatwo wytworzy piasek wady mycia podczas nalewania. Według analizy głównym składnikiem tej białej substancji jest NaHCO3, co może być spowodowane nadmierną wilgocią lub CO2 w piasku sodowo-krzemianowym. Reakcja jest następująca:

　　Na2CO3+H2O → NaHCO3+NaOH

　　Na2O+2CO2+H2O→2NaHCO3

　　NaHCO3 łatwo migruje na zewnątrz wraz z wilgocią, powodując pudrowanie przypominające szron na powierzchni formy i rdzenia.

Rozwiązanie jest następujące:

　　 1. Kontroluj wilgotność piasku sodowo-krzemianowego, aby nie była zbyt wysoka (szczególnie w porze deszczowej i zimy).

　　2. Czas nadmuchu CO2 nie powinien być zbyt długi.

　　 3. Utwardzona forma i rdzeń nie powinny być umieszczane przez długi czas i powinny być formowane i wylewane na czas.

　　4. Dodanie około 1% (ułamek masowy) syropu o gęstości 1.3g/cm3 do piasku z krzemianu sodu może skutecznie zapobiec pudrowaniu powierzchni.

3 Jak poprawić odporność na wchłanianie wilgoci formy (rdzenia) ze szkła wodnego?

Rdzeń z piasku sodowego ze szkła wodnego utwardzony metodą CO2 lub metodą ogrzewania jest montowany w mokrej formie glinianej. Jeśli nie zostanie wylany na czas, wytrzymałość rdzenia piasku gwałtownie spadnie, nie tylko może się pełzać, a nawet zapadać; jest przechowywany w wilgotnym środowisku Wytrzymałość rdzenia piaskowego jest również znacznie zmniejszona. Tabela 1 przedstawia wartość wytrzymałości rdzenia z piasku sodowego utwardzanego CO2 ze szkła wodnego po umieszczeniu w środowisku o wilgotności względnej 97% przez 24 godziny. Przyczyną utraty wytrzymałości podczas przechowywania w wilgotnym środowisku jest ponowne uwodnienie szkła wodnego sodowego. Na+ i OH- w osnowie spoiwa krzemianowo-sodowego pochłaniają wilgoć i erodują osnowę, ostatecznie rozrywając wiązanie krzemowo-tlenowe Si-O-Si, powodując znaczne zmniejszenie siły wiązania piasku krzemianowo-sodowego.

1. Szkło wodne litowe dodaje się do szkła wodnego sodowego lub Li2CO3, CaCO3, ZnCO3 i inne dodatki nieorganiczne dodaje się do szkła wodnego sodowego, ponieważ mogą powstawać stosunkowo nierozpuszczalne węglany i krzemiany, a wolne jony sodu mogą być redukowane. można poprawić odporność na wchłanianie spoiwa sodowego szkła wodnego.

2. Dodaj niewielką ilość materiału organicznego lub substancji organicznej z funkcją środka powierzchniowo czynnego do sodowego szkła wodnego. Gdy spoiwo utwardzi się, hydrofilowe jony Na+ i OH- w żelu ze szkła wodnego sodowego można zastąpić organicznymi grupami hydrofobowymi lub w połączeniu ze sobą odsłonięta organiczna hydrofobowa zasada poprawia wchłanianie wilgoci.

3. Popraw moduł szkła wodnego, ponieważ odporność na wilgoć szkła wodnego o wysokim module jest silniejsza niż w przypadku szkła wodnego o niskim module.

4. Dodaj hydrolizat skrobi do piasku z krzemianu sodu. Lepszą metodą jest zastosowanie hydrolizatu skrobi do modyfikacji szkła wodnego sodowego.

4 Jaka jest charakterystyka procesu kompozytowego kompozytu z piaskiem ze szkła wodnego i alkalicznej żywicy fenolowej CO2?

W ostatnich latach, w celu poprawy jakości odlewów staliwnych, niektóre małe i średnie przedsiębiorstwa pilnie muszą przyjąć proces piasku żywicznego. Jednak ze względu na ograniczone możliwości ekonomiczne nie są w stanie zakupić sprzętu do regeneracji piasku żywicznego, a starego piasku nie można poddać recyklingowi, co powoduje wysokie koszty produkcji. Aby znaleźć skuteczny sposób na poprawę jakości odlewów bez zbytniego zwiększania kosztów, można połączyć charakterystykę procesu piasków z krzemianu sodu utwardzonego za pomocą dmuchania CO2 i piasku z alkalicznej żywicy fenolowej utwardzonej za pomocą dmuchawy CO2 oraz utwardzonego za pomocą dmuchawy krzemianu sodu – alkalicznego można zastosować żywicę fenolową. Proces mieszania piasku żywicznego wykorzystuje alkaliczny piasek z żywicy fenolowej jako piasek powierzchniowy i piasek ze szkła wodnego jako piasek tylny, podczas gdy wdmuchiwanie CO2 w celu utwardzenia.

Żywica fenolowa stosowana w piasku z alkalicznej żywicy fenolowej CO2 powstaje w wyniku polikondensacji fenolu i formaldehydu pod działaniem silnie alkalicznego katalizatora i dodania środka sprzęgającego. Jego wartość pH wynosi ≥13, a lepkość ≤500mPa•s. Ilość żywicy fenolowej dodanej do piasku wynosi od 3% do 4% (ułamek masowy). Gdy natężenie przepływu CO2 wynosi 0.8 ~ 1.0 m3 / h, najlepszy czas nadmuchu wynosi 30 ~ 60 s; jeśli czas dmuchania jest zbyt krótki, wytrzymałość rdzenia piasku będzie niska; jeśli czas dmuchania jest zbyt długi, wytrzymałość rdzenia piasku nie wzrośnie i jest to zmarnowany gaz.

CO2 – Piasek z alkalicznej żywicy fenolowej nie zawiera szkodliwych pierwiastków, takich jak N, P, S itp., dzięki czemu eliminowane są wady odlewnicze, takie jak pory, mikropęknięcia powierzchni itp. spowodowane przez te pierwiastki; podczas przelewania nie wydzielają się szkodliwe gazy, takie jak H2S i SO2, co jest korzystne dla ochrony środowiska; Dobra składalność, łatwa do czyszczenia; wysoka dokładność wymiarowa; wysoka wydajność produkcji.

Proces kompozytowy z utwardzonym szkłem wodnym i alkaliczną żywicą fenolową CO2 może być szeroko stosowany w odlewach staliwnych, odlewach żeliwnych, stopach miedzi i odlewach ze stopów lekkich.

Proces kompozytowy jest procesem prostym i wygodnym. Proces przebiega następująco: najpierw wymieszać oddzielnie piasek żywiczny i piasek krzemianowo-sodowy, a następnie umieścić je w dwóch wiadrach z piaskiem; następnie dodaj mieszany piasek żywiczny jako piasek powierzchniowy do piaskownicy I funt, grubość warstwy piasku powierzchniowego wynosi zwykle 30-50 mm; następnie dodaje się piasek ze szkła wodnego w celu wypełnienia i zagęszczenia tylnego piasku; na koniec do formy wdmuchiwany jest gaz CO2 w celu utwardzenia.

Średnica rury rozdmuchowej wynosi na ogół 25 mm, a zakres utwardzania jest około 6-krotnością średnicy rury rozdmuchowej.

Czas wydmuchu zależy od wielkości, kształtu, przepływu gazu oraz powierzchni korka wylotowego formy piaskowej (rdzenia). Ogólnie czas nadmuchu jest kontrolowany w zakresie 15-40s.

Po wydmuchaniu formy z twardego piasku (rdzenia) można przyjąć formę. Siła formy piaskowej (rdzenia) szybko rośnie. W ciągu pół godziny po pobraniu formy pędzlem farbę, a po 4 godzinach zamknij pudełko do nalewania.

Proces kompozytowy jest szczególnie odpowiedni dla odlewni staliwnych, które nie posiadają sprzętu do regeneracji masy żywicznej i muszą produkować wysokiej jakości odlewy. Proces jest prosty i łatwy do kontrolowania, a jakość produkowanych odlewów odpowiada jakości innych odlewów w piasku żywicznym.

Piasek z krzemianu sodu utwardzony za pomocą CO2 można również łączyć z piaskiem z żywicy poliakrylanowej sodu utwardzonej za pomocą CO2 do produkcji różnych odlewów wysokiej jakości.

5 Jakie są zalety i wady procesu utwardzania piaskiem sodowo-krzemianowym z estrami organicznymi CO2?

W ostatnich latach proces utwardzania piasków kompozytowych z estrami organicznymi CO2 z piaskiem sodowo-krzemianowym ma tendencję do rozszerzania zastosowań. Proces jest następujący: dodać pewną ilość estru organicznego podczas mieszania piasku (zwykle połowę normalnej wymaganej ilości lub 4~6% masy szkła wodnego); po zakończeniu modelowania przedmuchać CO2 w celu stwardnienia do wytrzymałości na uwalnianie z formy (zwykle wymagana jest odporność na ściskanie) Wytrzymałość wynosi około 0.5 MPa); po wyjęciu z formy ester organiczny dalej twardnieje, a wytrzymałość masy formierskiej rośnie w szybszym tempie; po wydmuchaniu CO2 i umieszczeniu na 3 ~ 6 godzin, formę piaskową można połączyć i wylać.

Mechanizm utwardzania to:

Gdy piasek ze szkła wodnego wydmuchuje CO2, pod wpływem różnicy ciśnień gazu i różnicy stężeń, gaz CO2 będzie próbował płynąć we wszystkich kierunkach piasku formierskiego. Gdy gaz CO2 zetknie się ze szkłem wodnym, natychmiast reaguje z nim tworząc żel. Ze względu na efekt dyfuzji reakcja zachodzi zawsze od zewnątrz do wewnątrz, a warstwa zewnętrzna najpierw tworzy warstwę żelu, która zapobiega dalszej reakcji gazowego CO2 i szkła wodnego. Dlatego w krótkim czasie, bez względu na to, jaka metoda zostanie użyta do kontroli gazu CO2, nie da się zmusić go do reakcji ze wszystkimi szkłami wodnymi. Zgodnie z analizą, gdy masa formierska osiąga najlepszą siłę rozdmuchu, szkło wodne przereagowało z gazowym CO2 w około 65%. Oznacza to, że szkło wodne nie wywiera w pełni efektu wiążącego, a co najmniej 35% szkła wodnego nie reaguje. Utwardzacz na bazie estru organicznego może tworzyć jednorodną mieszankę ze spoiwem i może nadać pełny luz efektowi wiążącemu spoiwa. Wszystkie części piasku rdzeniowego zwiększają wytrzymałość z tą samą prędkością.

Zwiększenie ilości dodanego szkła wodnego zwiększy końcową wytrzymałość formy piaskowej, ale zwiększy się również jej wytrzymałość resztkowa, co utrudni czyszczenie piasku. Gdy dodana ilość szkła wodnego jest zbyt mała, wytrzymałość końcowa jest zbyt mała i nie spełnia wymagań użytkowych. W rzeczywistej produkcji ilość dodawanego szkła wodnego jest na ogół kontrolowana na poziomie około 4%.

Gdy do utwardzania stosuje się sam ester organiczny, ogólna ilość dodanego estru organicznego wynosi 8-15% ilości szkła wodnego. W przypadku hartowania kompozytowego szacuje się, że około połowa szkła wodnego została utwardzona podczas przedmuchiwania CO2, a około połowa szkła wodnego jeszcze nie stwardniała. Dlatego bardziej odpowiednie jest, aby ilość estrów organicznych stanowiła 4 do 6% ilości szkła wodnego.

Metoda utwardzania kompozytu może w pełni wykorzystać podwójne zalety utwardzania CO2 i utwardzania estrów organicznych i może w pełni wywierać efekt wiązania szkła wodnego w celu uzyskania szybkiej prędkości utwardzania, wczesnego uwalniania z formy, wysokiej wytrzymałości, dobrej zgniatania i niskiego kosztu. Kompleksowy efekt.

Jednak proces utwardzania kompozytu na bazie estru organicznego CO2 wymaga dodania od 0.5 do 1% więcej szkła wodnego niż prosta metoda utwardzania na bazie estrów organicznych, co zwiększa trudność regeneracji zużytego piasku ze szkła wodnego.

6 Dlaczego łatwo jest wytworzyć lepki piasek, gdy do produkcji odlewów żeliwnych stosuje się proces piasku krzemianowo-sodowego? Jak temu zapobiec?

Gdy forma piaskowa (rdzeń) wykonana z piasku sodowo-krzemianowego jest wykorzystywana do odlewania odlewów żeliwnych, często wytwarzany jest silnie lepki piasek, co ogranicza jego zastosowanie w produkcji żeliwa.

Na2O, SiO2 w piasku sodowo-krzemianowym i tlenek żelaza wytworzony przez ciekły metal podczas zalewania tworzą niskotopliwy krzemian. Jak wspomniano wcześniej, jeśli ten związek zawiera bardziej topliwe szkło amorficzne, siła wiązania tej warstwy szkła z powierzchnią odlewu jest bardzo mała, a współczynnik skurczu różni się od metalu. Duże naprężenia można łatwo usunąć z powierzchni odlewu bez przyklejania się piasku. Jeśli związek powstały na powierzchni odlewu ma wysoką zawartość SiO2 i niską zawartość FeO, MnO itp., to jego zakrzepła struktura ma w zasadzie strukturę krystaliczną, która zostanie mocno połączona z odlewem, co spowoduje powstanie lepkiego piasku .

Gdy piasek krzemianowo-sodowy jest używany do produkcji odlewów żeliwnych, ze względu na niską temperaturę odlewania i wysoką zawartość węgla w odlewach żeliwnych, żelazo i mangan nie są łatwo utleniane, a powstała lepka warstwa piasku ma strukturę krystaliczną i jest to trudne w celu ustanowienia odpowiedniej warstwy między odlewami żeliwnymi a lepką warstwą piasku. Grubość warstwy tlenku żelaza różni się od piasku żywicznego między odlewem a lepką warstwą piasku, która może wytwarzać jasny film węglowy poprzez pirolizę żywicy podczas produkcji odlewów żeliwnych, więc lepka warstwa piasku nie jest łatwa do usunięcia.

Aby zapobiec wytwarzaniu piasku sodowego z produkcji odlewów żeliwnych, można stosować odpowiednie powłoki. Tak jak farba wodna, powierzchnia musi zostać wysuszona po malowaniu, więc najlepiej jest szybkoschnąca farba na bazie alkoholu.

Ogólnie rzecz biorąc, odlewy żeliwne mogą również dodać odpowiednią ilość sproszkowanego węgla (na przykład 3% do 6%) (ułamek masowy) do piasku z krzemianu sodu, tak aby piroliza sproszkowanego węgla między odlewem a warstwą piasku mogła wytworzyć jasny film węglowy. Nie jest zwilżany przez metale i ich tlenki, dzięki czemu lepka warstwa piasku łatwo odrywa się od odlewu.

7 Czy oczekuje się, że piasek z krzemianu sodu stanie się przyjazną dla środowiska piaskiem formierskim bez zrzutu masy odpadowej?

Szkło wodne jest bezbarwne, bezwonne i nietoksyczne. Nie spowoduje poważnych problemów, jeśli dotknie skóry i ubrania i spłucze wodą, ale należy unikać zachlapania oczu. Szkło wodne nie zawiera drażniących i szkodliwych gazów uwalnianych podczas mieszania piasku, modelowania, utwardzania i zalewania oraz nie ma zanieczyszczeń czarnych i kwasowych. Jeśli jednak proces będzie nieodpowiedni i doda się zbyt dużo krzemianu sodu, zapadalność piasku krzemianu sodu nie będzie dobra, a pył będzie unosił się podczas czyszczenia piasku, co również spowoduje zanieczyszczenie. Jednocześnie trudno jest zregenerować stary piasek, a zrzut piasku odpadowego powoduje zanieczyszczenie środowiska zasadowego.

Jeśli te dwa problemy można przezwyciężyć, piasek z krzemianu sodu może stać się przyjazną dla środowiska piaskiem formierskim, praktycznie bez zrzutu masy odpadowej.

Podstawowym sposobem rozwiązania tych dwóch problemów jest zmniejszenie ilości dodawanego szkła wodnego do mniej niż 2%, co może w zasadzie strząsnąć piasek. Gdy ilość dodawanego szkła wodnego jest zmniejszona, resztkowy Na2O w starym piasku również się zmniejsza. Stosując stosunkowo prostą metodę regeneracji na sucho, możliwe jest utrzymanie resztkowego Na2O w piasku obiegowym poniżej 0.25%. Ten zregenerowany piasek może spełniać wymagania aplikacji pojedynczej masy formierskiej dla małych i średnich odlewów staliwnych. W tej chwili, nawet jeśli stary piasek krzemianowo-sodowy nie wykorzystuje drogiej i skomplikowanej metody mokrej do regeneracji, ale stosuje się stosunkowo prostą i tanią metodę suchą, można go w pełni poddać recyklingowi, w zasadzie nie jest zrzucany odpad, a stosunek piasku na żelazo Można go zredukować do mniej niż 1:1.

8 Jak skutecznie zregenerować piasek z krzemianu sodu?

Jeśli resztkowy Na2O w starym piasku z krzemianu sodu jest zbyt wysoki, po dodaniu krzemianu sodu do masy masa formierska nie będzie miała wystarczającego czasu użytkowania, a nagromadzenie zbyt dużej ilości Na2O pogorszy ogniotrwałość piasku kwarcowego. Dlatego też resztkowy Na2O należy w miarę możliwości usunąć podczas regeneracji zużytego piasku sodowo-krzemianowego.

Proszę zachować źródło i adres tego artykułu do przedruku:Kilka problemów, na które należy zwrócić uwagę podczas odlewania w piasku z krzemianu sodu

Minhe Firma odlewnicza są dedykowane do produkcji i zapewniania wysokiej jakości i wysokiej wydajności części odlewniczych (zakres części odlewanych z metalu obejmuje głównie) Cienkościenne odlewanie ciśnieniowe,Odlewanie pod ciśnieniem z komory gorącej,Odlewanie matrycowe w zimnej komorze), Usługa okrągła (usługa odlewania ciśnieniowego,Obróbka CNC,Produkcja form, Obróbka powierzchni). Wszelkie niestandardowe odlewanie ciśnieniowe z aluminium, odlewanie ciśnieniowe magnezu lub znalu / cynku oraz inne wymagania dotyczące odlewów są mile widziane, aby się z nami skontaktować.

Pod kontrolą ISO9001 i TS 16949, wszystkie procesy są przeprowadzane przez setki zaawansowanych maszyn do odlewania ciśnieniowego, maszyn 5-osiowych i innych urządzeń, od blasterów po pralki Ultra Sonic. Minghe ma nie tylko zaawansowany sprzęt, ale także profesjonalny zespół doświadczonych inżynierów, operatorów i inspektorów, aby zrealizować projekt klienta.

Producent kontraktowy odlewów ciśnieniowych. Możliwości obejmują odlewanie ciśnieniowe aluminium w zimnej komorze od 0.15 funta. do 6 funtów, szybka zmiana konfiguracji i obróbka. Usługi o wartości dodanej obejmują polerowanie, wibrowanie, gratowanie, śrutowanie, malowanie, powlekanie, powlekanie, montaż i oprzyrządowanie. Obrabiane materiały obejmują stopy takie jak 360, 380, 383 i 413.

Pomoc w projektowaniu odlewów cynkowych/równoległe usługi inżynieryjne. Zleceniodawca precyzyjnych odlewów cynkowych. Można wytwarzać miniaturowe odlewy, odlewy ciśnieniowe wysokociśnieniowe, odlewy wielopłytkowe, konwencjonalne odlewy formowe, odlewy jednostkowe i niezależne oraz odlewy z uszczelnieniem gniazdowym. Odlewy mogą być produkowane w długościach i szerokościach do 24 cali z tolerancją +/- 0.0005 cala.  

Certyfikowany ISO 9001: 2015 producent odlewanego magnezu, Możliwości obejmują odlewanie ciśnieniowe magnezu do 200 ton gorącej komory i 3000 ton zimnej komory, projektowanie oprzyrządowania, polerowanie, formowanie, obróbka skrawaniem, malowanie proszkowe i płynne, pełna kontrola jakości z możliwościami CMM , montaż, pakowanie i dostawa.

Certyfikat ITAF16949. Dodatkowa usługa odlewania obejmuje casting inwestycyjny,odlewanie piaskowe,Odlewanie grawitacyjne, Utracone odlewanie pianki,Odlewanie odśrodkowe,Odlewanie próżniowe,Trwałe odlewanie form,.Możliwości obejmują EDI, pomoc inżynierską, modelowanie bryłowe i przetwarzanie wtórne.

Przemysł odlewniczy Części Studia przypadków dla: samochodów, rowerów, samolotów, instrumentów muzycznych, jednostek pływających, urządzeń optycznych, czujników, modeli, urządzeń elektronicznych, obudów, zegarów, maszyn, silników, mebli, biżuterii, przyrządów, telekomunikacji, oświetlenia, urządzeń medycznych, urządzeń fotograficznych, Roboty, rzeźby, sprzęt dźwiękowy, sprzęt sportowy, narzędzia, zabawki i inne. 

W czym możemy Ci pomóc dalej?

∇ Przejdź do strony głównej dla Odlewanie ciśnieniowe Chiny

By Producent odlewów ciśnieniowych Minghe |Kategorie: Przydatne artykuły |Materiał tagi: Odlewanie aluminium, Odlew cynkowy, Odlewanie magnezu, Casting tytanu, Odlewanie ze stali nierdzewnej, Odlew mosiężny,Odlew z brązu,Przesyłanie wideo,Historia firmy,Odlew aluminiowy |Komentarze wyłączone